Met de trein en de fiets reisde ik naar de Helingsdriedaagse. En de reis begon al eerder; toen ik toevallig een interview hoorde met Rianne. Waarin ze stellig en vol vuur over haar missie sprak. Haar vonk raakte mijn hoop: ik wil ook heel graag mijn trauma verder helen. Dus las ik haar boeken en reisde ik naar Hoorneboeg, een magisch mooie plek in het bos aan de heide. Met heerlijk weer. Geen betere plek en geen beter moment om te reizen naar je ware zelf. Want deze plek ís het ware zelf. Als het ware. 

Rianne is een vrouw met een missie. Een kleine, grootse wijze enthousiaste Power-vrouw met een hoofdletter P. Met de pure lichtheid van een engeltje. Een engel met beide benen stevig op de grond. Zij weet te leiden want zij is ons voorgegaan en heeft de route uitgezet in het avontuurlijke donkere bos. Waardoor ik veilig reizen kon. Mijn pijn en het verdriet aankijken, dragen. De zachtheid vieren. Veel dank voor Rianne en haar fijne team. En voor mijn moedige mede-reizigers. Helden zijn wij, ware helden. Want allemaal waren we bereid de heldenreis te maken en daarom gingen we snel de diepte in. Het werkte helend om samen stil te staan, te verkennen, herkennen, erkennen, voelen en te delen. Tijdens de driedaagse heb ik geleerd nog beter stil te staan bij mijn gevoel en pijn en dat voelt veilig en goed. Ik ontdekte er een prachtig nieuw reisdoel (ik draag mezelf) en zo vervolg ik nu mijn weg. Met mijn heldentools op zak ga ik verder op avontuur. Ik kan dit weekend zeer van harte aanraden! 

Marit van der Sleen